نظرمن

درطول سالهای پس از انقلاب و در دولتهایی که آمدند و رفتند ارائه یک الگوی مناسب از اقتصاد اسلامی همواره مدنظرحکومت اسلامی بوده است. با توجه به اینکه شعار اصلی انقلاب ما حمایت از کوخ نشینان در برابر کاخ نشینان بوده ، لذا اگر به مهمترین اقدامی که هر دولتی پس از انتخاب مردم بر سرکار آمده ، بخواهیم اشاره کنیم ، حمایت از محرومان جامعه می باشد . همانگونه که در سالیان گذشته به تجربه ثابت شده اگر دولتی از این مساله انحراف پیدا کند ، اقداماتش مورد قبول اکثر جامعه قرارنخواهدگرفت . دولت فعلی نیز باتوجه به همین موضوع شعار خود را حمایت از محرومان جامعه قرار داد و اقدامات اساسی درخصوص اشتغال و ساخت مسکن و پرداخت یارانه ها وسفرهای استانی را آغاز نمود ، که البته تا رسیدن به نتیجه مطلوب فعلا میبایست صبر کرد . به نظر من اگر دولت در زمینه طرحهایی که جهت حمایت از محرومان اجراء می نماید دچار شعار زدگی گردد نه تنها نمی تواند به اصل قضیه بپردازد ، بلکه برعکس پشتوانه اصلی انقلاب که مردم باشند را نیز از دست داده و فاصله ملت با دولت را افزایش می دهد . تعدادی از طرحهای دولت که تاکنون منجر به ایجاد اختلاف نظر در بین صاحب نظران شده ، نشان دهنده این شعار زدگی می باشد ، که دولت نیز از انجام آنها بطور ضمنی صرف نظر نموده است . این سوال اساسی هنوز بی پاسخ مانده که با توجه به گذشت سی و چند سال از پیروزی انقلاب اسلامی و با درآمدهای سرشار نفتی چگونه است که هنوز ما با حدود 20 میلیون نفر انسان تحت پوشش کمیته های امداد ، که از پرداخت حداقل های زندگی نیز به آنها پرهیز داریم ، روبروییم . و یا چرا به بیکاران کشور حاضر نیستیم حداقل حقوق بیکاری پرداخت نماییم . آیا زمان آن فرا نرسیده که حمایت از محرومان را نه در شعار بلکه در عمل ، آنهم در سالی که با تهاجمات مختلف اقتصادی و فرهنگی مواجه هستیم ، انجام دهیم . بنابراین امروز رادریابیم که شاید فردا فرصتی برای جبران آن پیدا نکنیم .